.
Jan Zacharski
.
Taki mi dziś pomysł przyszedł do głowy,
By słów parę napisać o rzeczniku prasowym.
On się pilnie wpatruje w dygnitarskie lica,
I wie gdzie prawdomówności przebiega granica,
I najpierw wyczytuje z dygnitarskich lic,
Że ma mówiąc wiele nie powiedzieć nic.
Praktyka rzecznika zawsze jest gotowa,
By zero informacji w słowa opakować,
Albowiem tylko rzecznik ma liczne powody,
By uprawiać słowotok oraz lanie wody,
Nie jest bowiem dla niego żadnym dobrodziejstwem,
Że co rzecznik powie bywa wodolejstwem,
A słowa, które pan rzecznik wypowie,
To zwyczajny banał oraz pustosłowie.
Chce, by jego gadanina uwagę przykuła,
Forsuje wielosłowie, po prostu gaduła.
Mówi słowa banalne i słowa niczyje,
Pokrętna polityka pod nimi się kryje.
Ta praktyka istotnie sytuacji nie zmienia,
Bo on nie ma w istocie nic do powiedzenia.
To jest z przyzwoitości praktyka wyzuta,
Dominuje w niej chamstwo, tupet oraz buta.
Kiedy ktoś kiedyś rzecznika uwieczni,
To powie, że jest z niego zwyczajny niegrzecznik,
A że przysłowiowa pospolitość skrzeczy,
Również w kolejnej sprawie też coś jest na rzeczy.
Plecie dyrdymały i z tego jest znany,
Więc niedorzecznikiem będzie nazywany.
By uzyskać newsa trudna na to rada,
Choć rzecznik wygaduje, chociaż rzecznik gada,
I nie doczekacie się tego panowie,
Że rzecznik przez pomyłkę kiedyś prawdę powie,
Przejawia on wciąż bowiem nieustanne chęci,
By się powoływać na luki w pamięci,
Na krętactwa się bowiem opiera patentach,
Gdy jest w matni powtarza, że nic nie pamięta.
Kiedy biegu historii stanie się wynikiem,
Że niedorzecznik z powrotem stanie się rzecznikiem.
Jan ZACHARSKI 21.05.2022r.
.
