.
Jan Zacharski
.
Polskiej polityki wciąż kręcą się tryby,
W niej tłuste koty oraz grube ryby.
Koty to tylko mają na uwadze,
Ażeby przypadkiem nie stracić na wadze,
Te drugie, choć często bywają śnięte,
Państwowo twórczym wciąż błyszczą talentem.
Jest lepsze jutro kotów, a nawet pojutrze,
Bo one nie mają zamiaru być chudsze,
Zaś grube ryby są znane w przyrodzie,
Że chętnie lubią pływać w mętnej wodzie.
Są tłuste koty wciąż zadowolone,
Że sam kot Prezesa bywa ich patronem,
A grube ryby cieszą się jak dzieci,
Że ich nie złapią nawet gęste sieci.
Mają tłuste koty pożytek niewąski,
Konsumują bowiem same tłuste kąski.
Nie wymaga ponadto żadnej polemiki,
Że grube ryby to są drapieżniki,
I taki konglomerat ten zwierzyniec tworzy,
A w nim wspomniani główni lokatorzy.
Jego aktualność dziś wcale nie gaśnie,
Co to za zwierzyniec, a to Polska właśnie.
Ja nie wspomniałem dotąd ani razu
O hienach w rządowych środkach przekazu,
O tych, od których nie ma ucieczki,
Wilkach, które udają niewinne owieczki,
I z tego z czego zwierzyniec jest znany,
A więc o słoniach w składzie porcelany.
By tego zwierzyńca dopełnić zarysy,
Pamiętamy o ludziach fałszywych jak lisy,
O kundlach, które się mają za lwy,
I takich, którzy ronią krokodyle łzy.
Gdy się śni ten zwierzyniec, to człowiek nie zaśnie,
Wiedz, że ten zwierzyniec to jest Polska właśnie.
Nie każdy zlikwiduje ten publiczny nierząd,
Kto głośno wykrzykuje jestem królem zwierząt.
Jan ZACHARSKI 01.10.2022r.
.
