.
CZARKU, DLACZEGO TAK SZYBKO ODSZEDŁEŚ?
.
22 listopada 2023 roku Czarek Żyromski obchodził 85 rocznicę urodzin. Przy tej okazji, wraz z kolegami ze Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, postanowiliśmy go odwiedzić i wręczyć mu list gratulacyjny. Niestety, nasz przyjaciel był już bardzo chory. Kilka dni później odwiedziłem go w hospicjum. Czarek ucieszył się z mojej wizyty, chociaż widać było, że bardzo jest zmęczony i nie ma siły na rozmowę. Poprosił mnie jedynie, abym pozdrowił koleżanki i kolegów ze stowarzyszenia. Podczas drugiej i trzeciej wizyty w hospicjum jeszcze się łudziłem, że nasz kolega wyzdrowieje. Tak się jednak nie stało. 2 stycznia 2024 roku dotarła do mnie smutna wiadomość, że Czarek odszedł z ziemskiego padołu.
.
.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 12 stycznia 2024 roku
o godz. 12.00 na wrocławskim cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej.
.
Żegnaj drogi przyjacielu!
Czarek Żyromski karierę dziennikarską rozpoczął w latach 50. XX wieku w czasopismach studenckich. W ramach współpracy Zrzeszenia Studentów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich działał również w Studenckiej Wszechnicy Dziennikarskiej. Po ukończeniu studiów przez wiele lat był dziennikarzem wrocławskiego „Słowa Polskiego”, a następnie sekretarzem redakcji i członkiem kolegium redakcyjnego tego dziennika.
Był także aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a od 1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, w którym w latach 1992–1995 był członkiem Zarządu Dolnośląskiego SDRP, a w latach 1997–2001 – sędzią Naczelnego Sądu Dziennikarskiego Syndykatu Dziennikarzy Polskich. W latach 2005-2009 redagował witrynę SD RP Dolny Śląsk.
Od roku 1981 działał w Towarzystwie Społeczno–Kulturalnym Dziennikarzy (był też jego członkiem założycielem). W roku 1985 był wśród członków założycieli Zarządu Dolnośląskiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej (był jego sekretarzem do roku 1995), ściśle współpracującym z Polskim Stowarzyszeniem Kulturalnym im. Józefa Bema w Budapeszcie. Aktywność na tym polu zaowocowała wydaniem z jego inicjatywy i pod jego redakcją monograficznego numeru kwartalnika „Kultura Dolnośląska” (w 1986) poświęconego kulturalnym, społecznym i historycznym związkom Polski z Węgrami. Współredagował też czasopismo „Głos Buczaczan”, wydawane przez Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich – Oddział Buczacz.
Od roku 1990 do 2007 członek zarządu Spółdzielni Pracy „Słowo Polskie” (od roku 2003 pełnił w niej społecznie funkcję wiceprezesa), której celem było tworzenie miejsc pracy dziennikarzom i pracownikom redakcji, pozostającym bez innego zatrudnienia wskutek przekształceń własnościowych gazet dawnej RSW Prasa.
Jest laureatem II nagrody zespołowej Towarzystwa Miłośników Wrocławia i Ossolineum w Plebiscycie Czytelniczym Dolnośląska Książka Roku za „Konfrontacje Literackie”. Wyróżniony został również (dwa razy) nagrodą Klubu Dziennikarzy Depeszowych „za szczególne wartości merytoryczne i graficzne stron informacyjnych „Słowa Polskiego”.
W 2015 roku uhonorowany został tytułem „Dziennikarza na med(i)al”, a w 2019 roku Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk nagrodziło go Złotym Medalem „Za zasługi dla SDRP”.
Po przejściu na emeryturę nie sprawował żadnej funkcji w dziennikarskim stowarzyszeniu, ale nadal, wykorzystując swoje doświadczenie, wspierał działalność Dolnośląskiego Oddziału SDRP.
RYSZARD MULEK
